«Прайшло 1000 дзён з пачатку поўнамаштабнага ўварвання Расіі на тэрыторыю Украіны. Толькі лічба выклікае жах. 1000 дзён бесчалавечнай, жорсткай вайны. 1000 дзён разбурэнняў і страшных смерцяў. 1000 дзён болю, страху і злосці.
Мы ўсе спадзяёмся, што ўжо хутка ва Украіне настане мір. Што мы ўбачым не звесткі пра 200 ракетаў па краіне за ноч, а навіны пра спыненне агню і адступленне расійскіх войскаў. Але замест цішыні – паветраныя трывогі і новыя разбурэнні. Замест міру – новыя страты і бясконцае гора.
І ўсё ж украінцы не здаюцца. Волю людзей, якія змагаюцца за свой дом, немагчыма зламаць. І я ганаруся. Ганаруся ўкраінцамі. І ганаруся беларусамі. Тымі, хто смела і самааддана стаў на абарону Украіны. Тымі, хто адмаўляецца выконваць злачынныя загады. Тымі, хто не верыць прапагандзе і вучыць дзяцей міру. Тымі, хто валанцёрыць і падтрымлівае ўкраінцаў.
Беларусамі, якія ўжо 1000 дзён выступаюць супраць вайны.
Гэтыя 1000 дзён паказалі, колькі сілы ў людзях. І кожны з нас можа стаць часткай гэтай сілы. Няважна, што менавіта вы робіце: валанцёрыце, кажаце праўду, дапамагаеце суседу ці проста захоўваеце чалавечнасць там, дзе яе так не хапае. Кожны крок, кожнае намаганне – гэта ўнёсак у той дзень, калі над Украінай будзе чыстае неба».
