Святлана Ціханоўская: «Пяць год таму забілі Рамана Бандарэнку. Чалавека, які выйшаў у свой двор, каб абараніць тое, што любіў. Ён хацеў, каб яго двор заставаўся месцам дабра і спакою.
Я памятаю 12 лістапада 2020 года. Тады было цяжка знайсці словы. Я таксама не ведала, што сказаць… і не ведаю дагэтуль. Многія з нас проста маўчалі — ад болю, разгубленасці, ад адчування, што адбываецца тое, чаго не павінна быць. Напэўна, правільных слоў увогуле не існуе, калі адбываецца такая жудасная трагедыя.
Раман загінуў ад рук тых, хто баяўся і працягвае баяцца праўды. Праўды пра тое, як здарылася гэтая трагедыя. Праўды пра тое, чаму гэтае злачынства так і не было расследавана. Праўды пра тое, хто забіў Рамана Бандарэнку і чаму адказныя не панеслі пакарання.
Сёння мы з цяплом узгадваем яго мужнасць і простае чалавечае права быць свабодным. «Я выходжу» стала сімвалам для ўсяго беларускага народа.
Сённяшні дзень поўны смутку. Але мы памятаем усіх, хто пацярпеў ад гвалту і беспакаранасці, і настойваем: справядлівасць абавязкова прыйдзе. Беларусь стане краінай, дзе можна выйсці ў свой двор і адчуваць толькі спакой, павагу і бяспеку. Дзе «проста жыць» не будзе небяспечным для жыцця».
