Два гады таму рэжым адправіў за краты актывістаў з незалежных прафсаюзаў. Амаль дваццаць чалавек знаходзяцца ў турме па надуманых абвінавачваннях. Рэжым паказальна расправіўся над людзьмі, у чарговы раз паказаўшы – важней задушыць галасы беларусаў, чым пачуць іх.
Святлана Ціханоўская: «Два гады таму ў Беларусі рэжым паказальна расправіўся з актывістамі незалежных прафсаюзаў. Амаль два дзясяткі чалавек, уключаючы Аляксандра Ярашука, былі затрыманыя па надуманых абвінавачваннях і адпраўленыя за краты. Так, Лукашэнка не проста пазбавіўся пратэсных лідараў, але фактычна знішчыў сам рух. За апошнія 4 гады ў Беларусі было знішчана больш за 1600 некамерцыйных арганізацыяў, якія развівалі зусім розныя галіны жыцця – спорт, культуру, адукацыю. Аднак клопат пра людзей хвалюе рэжым менш за ўсё. Таму што яго прадстаўнікам важней здушыць голас крытыкі, чым пачуць справядлівыя заўвагі – і зрабіць жыццё людзей крыху больш камфортным ці прасцейшым.
Прапаганда любіць называць Беларусь сацыяльнай дзяржавай. Але правы на працу і сацыяльную абарону тут даўно не актуальныя. Яны падмененыя абавязкамі выплачваць прафсаюзныя ўзносы і наведваць інфармацыйныя гадзіны, дзе ва ўсіх праблемах беларусаў вінавацяць Захад і Амерыку. Варта ж толькі абурыцца і ўказаць на тое, што сацыяльная дзяржава павінная клапаціцца пра здароўе працоўных завода або браць выдаткі па лячэнні і адпачынку дзяцей, як атрымаеш тэрмін. За што? За распальванне сацыяльнай нянавісці, як у выпадку прафсаюзных актывістаў Вацлава Арэшкі і Васіля Бераснева – іх пасадзілі ў турму амаль на дзесяць гадоў. Хаця ў іх словах калі і была нянавісць, то толькі да абыякавасці ўлады ў адносінах да людзей…
Сёння рэжым запэўнівае, што аднавіў прафсаюзны рух. Але замест прафсаюзаў правы працаўнікоў цяпер «абараняюць» ідэолагі – і зводзяць усю «дзейнасць» да пазачарговага суботніка на прадпрыемствах або добраахвотна-прымусовым здымкам у праўладных рэкламных роліках.
Толькі прафсаюзы – гэта не пра «вывезці працоўных на мерапрыемства для масавасці». Гэта пра абарону правоў і свабодаў. Пра магчымасць пастаяць за сябе, дабіцца дастойнага заробку і паважлівага стаўлення ў любой сітуацыі. Пра адпаведнасць сучасным стандартам працы. Я ўпэўненая: беларусы гэта цудоўна разумеюць і ведаюць, чаго хочуць – каб з іх меркаваннем лічыліся. Каб былі абароненыя іх інтарэсы – а не інтарэсы тых, хто гатовы карыстацца іншымі, запалохваючы жорсткасцю і турэмнымі тэрмінамі».
