«Сегодня Алесь Беляцкий, а за его плечами – и вся свободная Беларусь – получили Нобеля. За его плечами – ведь Алесь двигал вперед свои ценности, беларусское достоинство еще в те времена, когда некоторые из нас еще не пришли к этому, или даже не родились на свет. Я поздравляю нашего героя и его жену Наталью Пинчук, которая получила Нобелевскую премию за мужа и выступила с речью по-беларусски. Вместе с множеством людей мне было сложно сдержать слезы во время этой речи. Сегодня для нас больше ничего не будет важнее слов Алеся Беляцкого. Поэтому я оставлю здесь именно его цитаты:
- «Нядаўна ў мяне адбыўся кароткі дыялёг.
– Калі на волю? – спыталіся ў мяне.
– А я і так вольны, у душы, – адказаў я.
Мой вольны дух лунае па-над вязьніцай і над кляновым лістом абрысаў Беларусі».
- «Я зазіраю сабе ўсярэдзіну, і здаецца, што мае ідэалы не зьмяніліся, ня страцілі каштоўнасьць, не патускнелі. Яны заўжды са мной, і я ахоўваю іх, як магу. Яны – як адлітыя з золата, і іх не бярэ іржа».
- «Мала быць адукаваным і дэмакратычным, мала быць гуманным і міласэрным. Трэба ўмець бараніць свой набытак і сваю Айчыну. Недарэмна ў сярэднявеччы паняцьце Айчыны было тоесным паняцьцю свабоды».
- «А 10 сьнежня мне хочацца паўтарыць для ўсіх: «Ня бойцеся!» Гэта тое, што сказаў у 80-я папа Ян Павал II, калі прыехаў у камуністычную Польшчу. Больш ён нічога тады не сказаў, але хапіла. Я веру, бо ведаю, што пасьля зімы наступае вясна».
Уважаемый Алесь, я горжусь быть вашей современницей. Мы все мечтаем о том времени, когда Беларусь будет свободна, а вы и все политзаключенные будут на свободе».
